Seita - Asymmetric Warfare

• BandSeita [BR]
• TitelAsymmetric Warfare
• Release datum23-03-2012
• Labelcmm / SAOL [DE]

Tracklist

01. The Awakening
02. Godlike
03. Know Your Enemies
04. The Riot Starter Inside Everyone
05. Reborn On Fire
06. What Cures
07. Baptism
08. Oppressive Redemption
09. No One But Me
10. Ditadura

Seita (Portugees voor sekte) bestaat uit een kwartet Brazilianen, als muzikanten vonden zij elkaar begin 2007 in Amsterdam en besloten aldaar een nietsontziende thrash/death metalband op te richten. Vanwege die Braziliaanse afkomst is het natuurlijk niet vreemd dat de muziek is beïnvloed door de situatie in hun thuisland, die bol staat van de sociale en economische tegenstellingen en daaruit voortvloeiende misstanden en geweld. Dit zorgt ervoor dat Seita's muziek uitpuilt van de agressie.

In het voorjaar van 2008 bracht Seita in eigen beheer de demo/EP Imprint Forever uit, met daarop beukende thrash/death/core, met een snoeihard en ultra-agressief geluid. Een half jaar daarna (28 november 2008) maakte ik zelf kennis met de band, toen zij optraden in het lokale jongerencentrum. Gedreven door passie en Zuidelijk temperament zet de band altijd een oerdegelijke live show neer. Seita is dan ook een graag geziene gast op Nederlandse podia en ver daarbuiten (Zuid-Korea!). Op 23 maart zal duidelijk worden of een zilveren schijfje de muzikale oerdriften van deze fanatieke Brazilianen opnieuw kan bedwingen, dan komt debuutalbum Asymmetric Warfare uit.

Ik heb er zelf al een behoorlijke tijd naar uitgekeken, het album was ook al best een tijdje onderweg, maar ik durf inmiddels wel te stellen dat het wachten de moeite waard was. Belofte maakt schuld, en de belofte die Seita de afgelopen jaren op diverse podia deed, wordt wat mij betreft op Asymmetric Warfare grotendeels ingelost. Het blijft vaak lastig om de emoties en agressie van het live spelen en de intentie waarmee de muziek gemaakt wordt ook in de studio te reproduceren en vooral vast te leggen. Heel eerlijk gezegd draait het bij Seita dan ook niet om een eigen smoel of originaliteit, wel om passie en inzet; en een strak, bruut, eigentijds mengsel van hardcore/thrash met een vleugje death metal.

Vanaf het begin van de cd zit ik er meteen helemaal in. The Awakening klinkt al lekker boos, het betere beukwerk; de zang van Michel is zo aanwezig dat je bijna vergeet hoe slim de muziek in elkaar zit. Dat blijkt al wat beter uit Godlike, dat z'n subtiele gas terug momentjes heeft, waardoor het nummer meer groove lijkt te hebben en de snellere stukken net wat harder lijken te beuken. De muziek steunt grotendeels op het strakke maar toch swingend/ritmische drumwerk (vergeef me het vooroordeel maar als ik denk dat dat Brazilianen eigen zal zijn) en vooral niet te vergeten die uberstrakke riffs waardoor je constant mee wil bewegen. Daaroverheen komt de boze harde schreeuwzang helemaal tot z'n recht.

En zo raast Asymmetric Warfare genadeloos langs de luisteraar heen. Tijd om bij te komen is er bijna niet, nummers als Know Your Enemies en The Riot Starter Inside Everyone geven nog geen aanleiding om het even rustig aan te doen. Reborn In Fire laat weliswaar met regelmaat het gaspedaal los, desondanks is deze furieuze hardcore song nog altijd kneiterhard (met een subtiele gitaarsolo). What Cures kent in het begin wat voorzichtige afleiding door middel van een swingend drumpatroontje, maar het zal niet verbazen dat het nummer er daarna in volle vaart vandoor gaat. Wat rost dit lekker zeg!

Seita brengt vooral nietsontziende thrash, dit is dan ook geen album voor mensen die op zoek zijn naar een afwisselend plaatje. Dat kun je natuurlijk op twee manieren opvatten, maar het gebrek aan variatie stoort mij geenszins. Het is ook niet zo dat de band alleen maar aan een stuk doorramt of slechts een enkel tempo beheerst. Maar zelfs daar waar de snelheid er even niet is, blijft de muziek ook in het midtempo gewoon meedogenloos strak en hard. Het goede, volle geluid zal daar zeker ook zijn bijdrage aan leveren, net als de mix en mastering van de ervaren Daniel Bergstrand.

Uitzondering is misschien de afsluitende track Ditadura (Portugees voor dictatuur), die wel vrij subtiel naar het einde toewerkt en het album aldus fraai afsluit. Ook grappig vind ik dat ik pas aan het begin van juist dat laatste nummer voor het eerst aan die grote Braziliaanse band moest denken, bij die groovy thrash riff aan het begin dacht ik echt even: hey, Sepultura. Een band waarmee ze de sociale en maatschappelijk bewogenheid delen, maar die in muzikaal opzicht niet nadrukkelijk opgezocht wordt. Verdiep je overigens gerust eens in de teksten van Seita (netjes in het boekje afgedrukt) en ontdek dat die boze attitude niet zomaar uit de lucht komt vallen. Dit verklaart ondubbelzinnig dat de muziek van deze jongens (op)recht uit het hart komt.