Yama - Ananta

• BandYama [NL]
• TitelAnanta
• Release datum01-12-2014
• LabelLighttown Fidelity [NL]

Tracklist

01. Ananta
02. Anchor in Time
03. Hollow
04. Ruach Elohim
05. Migraine City
06. Swordsman of the Crossroads I
07. Swordsman of the Crossroads II
08. Vy

In 2011 was ik behoorlijk enthousiast over de demo van het vaderlandse Yama. De op de jaren '70 rock-leest geschoeide stoner wist bij mij de juiste snaar te raken. In de tussentijd heeft de band niet stilgezeten, maar volop opgetreden, en zich langzaam voorbereid op het debuutalbum Ananta, dat in de loop van 2013 is opgenomen, en op 1 december (onder anderen via het Eindhovense Lighttown Fidelity) verscheen.

Titelnummer Ananta opent het bal, en doet dat met verve. Het intro met alleen opzwepende bas en drums, en gaandeweg de gitaar en de zang die invallen maken van dit nummer de perfecte opener. Dit is gelijk zo'n vette track, doorspekt met heerlijke riffs en voorzien van een vernietigende groove. Inderdaad, twee kenmerken die (gelukkig!) erg vaak van toepassing op de muziek van Yama. Dit is vrij pure stoner zoals we die bijvoorbeeld van de grootheden Kyuss kennen; maar Yama neerzetten als 'zomaar' een stonerband, daarmee doe je ze te kort.

Anchor In Time dendert daar nog eens lekker overheen, meer opzwepend, tot headbangen uitnodigend, maar altijd met diezelfde lekkere groove. En niet te vergeten: doordacht in elkaar gezet. Yama timmert netjes liedjes van begin tot eind in elkaar, ondanks het soms wat jammerige karakter van zo'n nummer. En zo langzamerhand begint ook de rol van de vocalen op te vallen. Daar waar veel genregenoten zich prima zonder zanger redden, vormt die hier juist een meerwaarde binnen de meeste nummers. Krachtig en veelzijdig voorziet Alex Schenkels de rauwe muziek van zijn al even schuurpapieren strot, of juist naar gelang met zoetgevooisde min of meer cleane zangstem.

Zet bijvoorbeeld Hollow en Ruach Elohim maar eens naast elkaar, en je hoort de veelzijdigheid van Yama. Hollow is een rauwe, naar grunge neigende track waarop de zanger fel van leer trekt. Terwijl Ruach Elohim zich traag voortslepend in de gehoorgangen nestelt, en ondanks de zwaarte laat beluisteren als een compact deuntje. Dankzij de intro met de mondharp krijgt het een southern/bluesy tintje, opgevolgd door spacy/psychedelische klanken, waaroverheen de zang haast ingetogen klinkt. Migraine City is daarna weer zo'n heerlijk slome, slepende en slopende beuker: log, zwaar op de maag liggend met al die trillende snaren. Knap dat daarnaast ook de nodige melodie niet vergeten wordt.

Dan is het tijd voor de track(s) waar ik me het meest op verheugd had: het in twee delen gehakte Swordsman Of The Crossroads. Deel I begint als een prima heavy rocksong, en verrast met een pittige opbouw en wat mij betreft wel wat verrassende climax. Heavy! Waarna deel II zeer ingetogen voortzet en in eerste instantie het psychedelische kantje van Yama laat horen. Wat volgt lijkt een naar grunge neigend nummer, al heeft het gitaarwerk ook zeker een postrock/doom sfeertje, dat gaandeweg de track bevestigd wordt. Een fraai slotakkoord van het avontuurlijke duo.

Over ingetogen gesproken: afsluiter Vy is dat zeker. Hier heb ik echt even aan moeten wennen. Uiteindelijk staat vooral als een paal boven water hoe sterk de zang hier naar voren komt, en zich ook zonder heavy muzikale omlijsting prima weet te manifesteren. En opnieuw kan ik niet nalaten om te benadrukken hoezeer ook dit nummer de veelzijdigheid van Yama tekent.

Tel daar nog de degelijke en lekker rauwe productie van Quintijn Verhoef bij op (hier of daar had het misschien nog net een tikje voller gekund), en het (heavy) plaatje is compleet. Yama heeft zichzelf gevonden in een samensmelting van stijlen die weliswaar redelijk voor de hand ligt, maar in dit geval niet verworden is tot eenheidsworst. Binnen de ruime begrippen heavy rock en stoner vindt de band z'n eigen weg door subtiele toevoegingen van elementen uit andere subgenres. Prima songwriterschap en sterke beheersing van instrumenten en stem zorgen voor een uitermate onderhoudend album. Yama weet wat het wil, en weet het ook uit te voeren; en levert met Ananta een sterk en zelfs redelijk avontuurlijk debuutalbum af. Petje af!