Tragacanth - Anthology of the East

• BandTragacanth [NL]
• TitelAnthology of the East
• Release datum12-12-2015
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Rebirth
02. The First Noble Truth
03. Birth Of A Goddess
04. The Gates Of Naraka
05. Kutayuddha
06. God Of Hell
07. Destroyer Of Worlds
08. Edimmu

Tragacanth is een nieuwe (ik had er ook nog niet van gehoord) extreme metalband uit de regio Utrecht, waarin we wel wat bekende namen tegenkomen. Componist en gitarist Erik Brouwer zette de boel in beweging op 7 oktober 2014, waarna drummer Jasper van Minnen (theNAME, beiden kennen elkaar van Chained Messiah) al snel volgde. Daarna voegden gitarist Adrian Neagoe (Negură Bunget!) en zanger Terry Stooker (Shade Of Hatred, Soulecy) zich bij de band. Het kwartet was nu compleet, en helemaal klaar om te gaan beginnen aan Anthology of the East. Dit debuut verscheen uiteindelijk in december van het vorig jaar, en was eerder deze maand al te streamen via o.a. onze site.

De muziek van Tragacanth is (gelukkig) niet zo maar in een hokje te stoppen, we horen invloeden uit verschillende (sub)genres. In de basis is het een mengvorm van (melodieuze) death en black metal met een sterke symfonische inslag. Belangrijke ingrediënten hierin zijn het toetsenwerk, en elementen die afkomstig zijn uit het Midden Oosten. Denk bij die laatste niet alleen aan Oosterse gitaarlijntjes, maar ook aan percussie (Birth Of A Goddess). Hierbij mag je een beetje denken aan Nile, Fleshgod Apocalypse, ook aan Dimmu Borgir, soms aan Carach Angren (Kutayuddha) en wat mij betreft ook wel wat aan MaYan. Een redelijk allegaartje, zo lijkt het, waarbij deze bands het symfonische aspect als gemene deler hebben.

Rebirth is het sferische intro, waarin naast het overvloedige toetsenspel ook een zeer fraaie gitaarsolo verstopt zit. Een mooi begin, dat opgevolgd wordt door de bombastische opening van The First Noble Truth. Het zijn bijna twee intro's achter elkaar, een beetje overdreven lijkt me. Gelukkig komt het nummer daarna snel tot de kern van de muziek, en horen we met black metalriffs opgesierde death metal, een zanger die me doet deken aan Shagrath (Dimmu Borgir) en wederom zeer aanwezig toetsenspel. Er wordt veelvuldig gespeeld met tempo- en sfeerwisselingen, soms zo snel en abrupt (het piano-intermezzo en de ruwe uitbarsting even later) dat ik denk dat het wel iets minder mag. Evengoed weet Tragacanth de boel goed recht te houden, hierin bewijst zich de ervaring en kunde van de instrumentalisten.

Birth Of A Goddess bedient zich nadrukkelijk van Oosterse invloeden, en toont zich ook op die manier behoorlijk veelzijdig. Wederom van zeer ingetogen tot behoorlijk snelle passages wordt de muziek alle kanten op gesmeten, zonder wat mij betreft uit de bocht te vliegen. En dat is natuurlijk al knap genoeg op zich. Het al even genoemde Kutayuddha is ook zo'n afwisselend hoorspel, waar de instrumentalisten het best van zichzelf kunnen laten horen. God Of Hell vind ik eigenlijk het enige niet echt spannende nummer van de plaat; het doet me wat te veel viking-achtig aan, en ik stoor me aan de te eentonige gitaarmelodie.

De lange afsluiter Edimmu kan me gelukkig weer wel bekoren, en geeft als het ware een goede samenvatting van het voorgaande. Het zijn wederom de abrupte wisselingen die de aandacht er bij doen houden, waarbij de sfeer me meer en meer aan die van de albums van Carach Angren doet denken. En ja, dat is zeker een pluspunt. Al denk ik wel dat, ondanks de sterke uitvoering, Tragacanth nog net iets meer aandacht aan de samenhang kan besteden. Niet zozeer qua concept, dat lijkt me op Anthology of the East ook wel aanwezig, maar in muzikaal opzicht. Nu heb ik nog een beetje het idee dat de bandleden net iets te nadrukkelijk willen laten horen wat ze allemaal wel niet kunnen, waarbij het schrijven van een compact 'liedje' iets naar de achtergrond is verschoven. Verder niets dan lof voor dit verrassende debuut!