All Else Fails - The Forever Lie

• BandAll Else Fails [CA]
• TitelThe Forever Lie
• Release datum17-02-2017
• LabelSuicidal Bride Records [CA]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Metalcore

Tracklist

01. Beneath the Waves
02. The Sons of Plenty
03. The Forever Lie
04. Twice Broken
05. Bones
06. Terracide

De Canadese metalband All Else Fails vertoeft al weer een verdienstelijk aantal jaren in de zwaardere scene. Met al twee albums en een paar EP's in de bagage (ook hier besproken) mag de band de nodige ervaring inmiddels niet meer ontzegd worden. Hoewel de muziek van de Canadezen altijd prima verzorgd was, heeft de band mij nooit optimaal kunnen overtuigen van hun waarde. All Else Fails deed verwoed z'n best zich te onderscheiden van zo veel genregenoten, maar slaagt daar mijns inziens slechts beperkt in. 2017 (eigenlijk al december 2016, de EP is eerst in eigen beheer digitaal uitgebracht voor deze fysieke heruitgave van het label) brengt een nieuwe EP: The Forever Lie. Maar eens horen hoe het de Canadezen hierop vergaat.

Deze band wordt vaak simpelweg getagd als metalcore, hetgeen ook feitelijk misschien niet onjuist is, maar daar wordt de band eigenlijk tekort mee gedaan. Luisterend naar The Forever Lie valt op dat ook meer pure subgenres als thrash metal en hardcore (The Sons of Plenty) aan deze muziek ten grondslag liggen. Anders gezegd: All Else Fails is niet 'alleen maar' een metalcore-band. Prettig bijverschijnsel vind ik dat de band tegenwoordig lekker organisch klinkt. De overdaad aan toetsen/effecten van de vorige releases is aardig teruggedrongen (maar nog niet helemaal verdwenen, getuige Twice Broken). Raakvlakken zijn er met bands als Killswitch Engage, In Flames, Alexis On Fire en eventueel Five Finger Death Punch. Gemene deler: hard en toch melodieus.

De muziek van All Else Fails beukt waar het moet, groovet waar het kan, en bevat naar mijn mening nog altijd net iets te veel melodieuze fragmenten. Voorbeeld: het refrein van opener Beneath the Waves vind ik eigenlijk gewoon te soft. Daar had best wat meer power (vooral die cleane zang ergert me) in gemogen. Er zit al genoeg toegankelijkheid in de melodielijnen, dus waarom ook nog een keer die flauwe cleane zang? Het is een euvel waar ik de band in het verleden al vaker van betichtte, maar het blijkt nou eenmaal inherent aan het bandgeluid. Ook titelnummer The Forever Lie heeft hier last van. Of misschien ligt dat wel aan het hele genre; vaak een reden waarom dergelijke bands mij niet liggen.

Bones doet z'n titel een beetje eer aan, en begint beenhard. Helaas niet voor lang, want al gauw nemen melodie en cleane zang het roer over, zodat ook in dit nummer hetzelfde trucje wordt toegepast om vooral in het vaste stramien te blijven. Waarbij ik tot de conclusie moet komen dat, zelfs nog meer dan voorheen, All Else Fails vooral z'n best lijkt te doen om juist niet van de gangbare paden van een inmiddels overvol genre af te wijken. Jammer.