Defying - The Splinter Of Light We Misread

• BandDefying [PL]
• TitelThe Splinter Of Light We Misread
• Release datum20-05-2016
• LabelEigen beheer
• Genre Postrock / metal

Tracklist

01. The Sunlight Recedes
02. Till Shadow Is White
03. Irreversible
04. New Dawn Fades (Joy Division cover)

Van Defying uit Polen besprak ik in juni 2104 het debuutalbum Nexus Artificial. Na wat zoektochten naar een passende muzikale formule en passende bijbehorende muzikanten/bandleden kwam dat album met de nodige pijn en moeite tot stand. Nu blijkt me dat de band in mei van dit jaar al een opvolger heeft uitgebracht, die echter pas recentelijk de WingsOfDeath-burelen bereikte. Vandaar dat ik mij nu alsnog te luisteren zet aan The Splinter Of Light We Misread.

Het eerste dat me opvalt is dat het album slechts vier titels telt. Bij elkaar levert dat toch een goed half uur aan muziek op, zodat dit toch niet zo maar een tussendoortje is. De stijl die de band op het debuutalbum hanteerde is redelijk hetzelfde gebleven, maar de muziek is nu verpakt in langere composities. En eigenlijk past dat ook beter, want het blijkt me dat nu veel meer tijd wordt genomen voor een gedegen opbouw van de spannende nummers.

Defying speelt een soort van ingetogen, dromerige, en daarmee uitermate sferische vorm van progressieve metal, waarbij het experiment niet geschuwd wordt - neem het gebruik van de viool en trompet in Irreversible, en de saxofoon in het begin van Till Shadow Is White. Het labeltje postrock of metal past hier mogelijk ook wel bij. De muziek is nooit echt heavy in de zin dat je hier rauwe of ruige metal kunt verwachten (een enkele uitzondering daargelaten, zoals passages uit Irreversible). De zwaarte zit 'm in het benauwende, beklemmende, dat wordt opgeroepen.

Dat dat regelmatig leidt tot donkere sferen en geluiden mag je al wel afleiden uit de afsluiter, een cover van Joy Division's New Dawn Fades. Defying heeft er een mooie uitgesponnen versie van gemaakt, die de band op het lijf lijkt geschreven. Ik wil daarmee geenszins de drie eigen composities te kort doen, want ook die mogen er natuurlijk zeker wezen. Eigenlijk lijken de nummers wel een beetje in elkaar over te lopen in de rustige momenten, waardoor in elk geval een eenheid ontstaat.

Het kost misschien wat doorzettingsvermogen, maar uiteindelijk ontplooit The Splinter Of Light We Misread zich wat mij betreft tot een fraai luisterwerkje. Defying is, zeker tegenwoordig, al lang niet meer uniek in hun experimentele benadering van een kruisbestuiving tussen postrock/metal en progressieve metal, maar zolang dat zo'n mooi plaatje als in dit geval oplevert hoor je mij niet klagen!