Oceans Of Slumber - Oceans Of Slumber

• BandOceans Of Slumber [US]
• TitelOceans Of Slumber
• Release datum04-09-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Alternative metal, Doommetal

Tracklist

01. Soundtrack To My Last Day
02. Pray For Fire
03. A Return To The Earth Below
04. Imperfect Divinity
05. The Adorned Fathomless Creation
06. To The Sea (A Tolling of the Bells)
07. The Colors Of Grace
08. I Mourn These Yellowed Leaves
09. September (Those Who Come Before)
10. Total Failure Apparatus
11. The Red Flower
12. Wolf Moon [Type O Negative cover]

Het verhaal van Oceans Of Slumber begon in 2011 in het Amerikaanse Houston, Texas. Debuutalbum Aetherial verscheen vier jaar later en leek vooral een ode te zijn aan de fameuze Britse doomdeath scene uit begin jaren '90 - je weet wel, de Peaceville drie. Mijn kennismaking kwam pas serieus tot stand met het derde album The Banished Heart van begin 2018. Beladen, gelaagde metal, vooral gedragen door de donkere, melancholieke atmosfeer en uiteraard de stem van boegbeeld Cammie Gilbert. Het zelfgetitelde vierde album verscheen eerder deze maand, en blijkt (opnieuw) een ferme stap voorwaarts.

De oorspronkelijke muzikale insteek is in de basis weliswaar nog herkenbaar - opener Soundtrack To My Last Day is daarvan een goed voorbeeld - maar deze heeft inmiddels gezelschap gekregen van een veelheid aan andere invloeden. Progressief is misschien wel een label dat daarbij past. De elf eigen composities plus een cover zijn nogal uitgesponnen van aard, voor de ruime zeventig minuten die het album duurt is stevig zitvlees dan ook een vereiste.

Oceans Of Slumber levert anno 2020 vooral aangename luistermuziek, die zich gevoelsmatig een beetje verhoudt tot de muzikale transitie zoals bijvoorbeeld ook Opeth die heeft doorgemaakt (luister daarvoor maar eens naar Pray For Fire of The Adorned Fathomless Creation). Van oorspronkelijke (doomy) death metal tot een meer progressieve (rock) aanpak. Zo ver is Oceans Of Slumber nog niet, metal voert hier nog absoluut de boventoon (inclusief regelmatig ingezette grunts) maar ik voorvoel een soortgelijke ontwikkeling. De muziek die we hier krijgen voorgeschoteld geeft daar wat mij betreft alle aanleiding toe. En in kwalitatief opzicht vind ik dat Oceans Of Slumber bezig is een vergelijkbaar niveau te bereiken.

Meer dan ooit wordt hier ingezet op dynamiek: de overgangen tussen vlottere, heavy passages en meer ingetogen, rustiger stukken klinken uitermate volwassen. Met de lenige, gevoelige stem van Cammie als loods wordt door diverse muzikale invalshoeken heen gelaveerd, zonder aan samenhang in te boeten. Ik denk dat dat de grootste winst is ten opzichte van voorgaand werk: geen knip- en plakwerk meer, maar gedegen composities en een constante kwaliteit. I Mourn These Yellowed Leaves lijkt me daar weer een goed voorbeeld van.

Als Type O Negative-fan was ik natuurlijk enorm benieuwd naar Oceans Of Slumber's uitvoering van Wolf Moon - misschien zou dit zelfs wel een make-or-break-beslissing kunnen opleveren. Zeker in puur muzikaal opzicht vind ik deze uitvoering alleszins acceptabel, in elk geval lekker zwaar. Maar ondanks alle loftuitingen is Gilbert geen Peter Steele; wat ik wil zeggen: ik geef de voorkeur aan de oorspronkelijke vocale voordracht. De kracht van Gilbert is echter dat het de band geen strafpunten oplevert, want de vocale prestatie levert nog altijd een dikke voldoende op.

Conclusie: Oceans Of Slumber is nog volop in ontwikkeling, en nog lang niet uitgeleerd. Dat stemt tot optimisme voor wat nog kan gaan komen. Dit vierde album klinkt mij in de oren als een ijzersterk tussenstation naar nog veel meer fraais. Ik kijk er naar uit!