Vitja - Digital Love

• BandVitja [DE]
• TitelDigital Love
• Release datum03-03-2017
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Djent / progressieve metal, Groovemetal, Metalcore

Tracklist

01. SCUM
02. D(e)ad
03. No One As Master No One As Slave
04. Roses
05. Digital Love
06. Six Six Sick
07. The Golden Shot
08. Heavy Rain
09. Find What You Love And Kill It
10. In Pieces
11. The Flood
12. I'm Sorry (bonus)
13. New Breed (bonus)

Toen ik twee jaar geleden het tussendoortje Your Kingdom van het Duitse Vitja besprak, kende, en begreep, ik die band nog niet zo goed. Inmiddels heeft de band al wat meer ervaring in de bagage, en heeft gesleuteld aan een eigen geluid. Nog altijd schuwt de band het experiment niet, zo blijkt me al snel na het beluisteren van het nieuwe album Digital Love, opvolger van het debuut Echoes uit 2013.

Vitja wordt over het algemeen gemakshalve onder de hedendaagse Duitse golf metalcore-bands (Heaven Shall Burn, Caliban) geschaard, maar dat is me wat te simpel. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, omdat deze band wel wat meer te bieden heeft dan 'alleen maar' metalcore. Met name het gebruik van elektronica (luister maar eens naar In Pieces) is daar debet aan, maar net zo goed het gevoel voor melodie (titelnummer Digital Love bijvoorbeeld), dat de band aardig in de vingers heeft. Maar net zo gemakkelijk haalt de band invloeden uit djent en groove metal, zodat een redelijk eigen mixje ontstaat.

Ik vind Vitja stiekem eigenlijk wel een lichtpuntje in de overvolle moderne metal(core)-scene. SCUM zet de toon voor het album, is binnen deze context redelijk voorspelbaar, maar als opener vanwege het beukende karakter prima geschikt. Het navolgende D(e)ad vind ik wat chaotisch, en sluit door z'n wat lastig te plaatsen insteek wel wat aan bij EP Your Kingdom. Wat dan volgt is behoorlijk karakteristiek voor Vitja anno nu: No One As Master No One As Slave bevat alle herkenbare kenmerken, maar voegt daar in belangrijke mate een scheut toegankelijkheid aan toe. Tevens laat het horen hoe afwisselend en breed het vocale bereik op het album ingezet wordt. Opvallend daarbij is dat het nummer ook wat langer duurt dan bij Vitja gewoon is; er is duidelijk de tijd genomen voor de opbouw en afwerking.

Want vaker beukt het viertal er op los dat het een lieve lust is. Een uitlaatklep voor opgekropte woede blijkt uit nummers als Six Six Sick, Find What You Love And Kill It en afsluiter The Flood. Voorzien van de nodige technische en elektronische foefjes staat elk nummer als een huis, en wordt het laaggestemde geweld van de zes-snarige bas en de acht-snarige gitaar in strakke banen geleid. De emotievolle vocalen doen de rest. Vitja heeft met Digital Love dan ook helemaal een album van deze tijd afgeleverd, die z'n weg naar de (jonge) liefhebber wel zal weten te vinden. Het gegeven dat de band zich hiermee niet vast pint op een enkele stijl vind ik alleen maar te prijzen.